İrfan Topcu: “Ne Olacağı Belli Olmaz”

Yıl 2000, Ralli hayatımın dümen başındaki ilk günlerindeyim.

Altımızda döküldü dökülecek tarzda bir Mazda 323 ama bana sorsan ortalığı parçalayacağımı zannederim.

Halbuki bir hava kestiğimiz yok.  Daha yeni yeni dümen tutmayı öğrenmeye başladım.

İlk  yarışımda sondan ikincilik, ikinci yarışımda start aldıktan 30 saniye sonra 3 takla, Üçüncü yarışımda heralde artık başımıza bir iş gelmesin diye babam “Bu yarış co-pilotun benim” dedi ve geldi yan koltuğa oturdu.

İlk etap “Beşparmak ara”.

O zaman Beşparmak Ara özel etabı toprak ve sol taraf hep uçurum.

Günlerce antreman yaptık, günlerce hazırlandık. Yolu erberledim ki halen ezberimdedir.

Gayet net hatırlarım, sabah alevkayası kavşağından döndük, start yerine doğru tırmanmaya başladım, “Bugün parçalayacam ortalığı” derim içimden. Çocuk aklı işde, kullandığın arabada hayır yok, rakipler canavar gibi, neyi parçalaycan? anca arabayı parçalan, başka yapabileceğin bişey yok.

Neysa.. Start aldık, etabın yarısına doğru babam yol notlarını kaybetti. Ben o ezbere bildiğim yolu sürmekten vazgeçtim ve babama “sol uzunu bul” diye konuşmaya başladım. Tabi o zaman arabada inter-com ne arar? Anca bağırın o da eksoz gürültüsünden sesini duyarsa yanındaki. Ben her “Sol uzunu bul” dediğimde babam “Noldun?” dedi. En sonunda anladık, aslında ben her “sol uzun” dediğimde babam “Sol Omzum” anlamış. 🙂

Aradan bir sene daha geçtikten sonra bu kez co-pilotum Ömer Topcu oldu.

Ömer’le sanırım ilk yarışlarımızdan biriydi…

Bu kez daha da hazırız.

Çünkü yeni ayakkabı aldık. İkimizde de yarış ayakkabısı var. Sanki da onları geyince mübarek araba 100 beygir güçlendi, yada daha iyi süreceyik.

Etap yine ayni, “Beşparmak ara” ve ilk etap. Hafiftenda yağmur yağdı, yollar ıslak.

Hiç unutmam, Ömer’e döndüm ve dedim ki “Şimdi parçaladık ortalığı, yağmurda daha iyi süreceyik daha avantajlıyık!” Sebeb ? O an öyle geldi. Belki yeni ayakkabılardandır. J

Beşinci sırada start alıyoruz.

Startımızı aldık, etabın en dik, en uçurumlu köşesine gelmeden yağmurda avantajlı olduğumuzdan olsa gerek, önce çamurdan kayarak karşı tepeye çakıldık, sonra yeni ayakkabılarımızın verdiği yetkiye dayanarak araba tamam mı? değil mi? demeden sürmeye çalıştık ve ilk uçurumda çarpmanın etkisinden kopan dümen değneği sayesinde sağ tarafa dönmek için hamle yapmamıza karşın uçurumdan aşağı yuvarlandık.

Canımıza bişey olmadı ama ayakkabılar çamur olmasın diye diretmeme rağmen Ömer zornan bizi arabadan indirdi ve güzelim ayakkabıları çamur ettik.

Bu Beşparmak ara bütün ralli hayatım boyunca başıma iş açtı. Hep benzer olaylar yaşadım.

Bu hafta bisiklet sürmeye gidiyorum ayni parkura.

Şimdi Parkur Asvalt. Bizim Mazda 323 yerine ödünç bisiklet artı 15 senelik bir hayat tecrübesi.

Sağlıcakla kalın, Hakkınızı helal edin, Ne olacağı belli olmaz. 🙂