Osman Pozan: “Sabreden Derviş…”
20 Temmuz denilince herkes milli bayramı anımsar. Bende 20 Temmuz’un yeri biraz daha farklıdır.
Tabii ki en önemlisi verilen mücadeleler, zafer ve bizlere bu güzel ülkemizde huzurlu yaşam kazandırılmasıdır.
Bendeki diğer anlamı ise, karting hayatımın son yarış günü olmasıdır.
20 Temmuz 2008 Karting hayatımın son yarış günüydü. Sezonumuzun son yarışı. Zafere giden yoldaki son yarış. Zorlu geçen sezonun final günü ve tüm yorgunluğumuza rağmen kutlama gecemiz. İlk kez şampiyonluk kazanıyor olmamın bendeki heycanını anlatamam. O günü ikinci bitirmemin şampiyonluk için yeterli olacağı büyük gün. Tüm hazırlıkları 2 kez, 3 kez kontrol ettiğim sonra bir kez daha baktığım o telaşlı gün. Başka bir heyecandı benim için. Çifte zafer gibiydi o günün nasıl başlayıp bittiğini bir ben bilirim bir de allah. Üzerinden 7 yıl geçmiş bile, sanki göz açıp kapar gibi.
Ve o tarihten sonra karting sporumuzun dibe gidişi başladı. Bir daha da toparlanamaz bir durum haline geldi. Şu anda da ayni derinlikte dibe çökmüş.
Yetkililer olsun, kurumlar olsun, pist sahipleri olsun, yarışcılar olsun kimi görsem herkes birilerinin kıvılcım atmasını bekler gibi iştahlı konuşur sohbet eder benimle. Hep aynı eski hikayeler, keyifle anlatılır, konuşur güleriz.
Tüm sohbet orda başlar biter ve yok olur. Acaba kıvılcımı kim atacak? Yoksa kimsenin artık umrunda değil mi?
Her ne kadar karting sporumuz için umudumu yitiriyor olsam da ne demişler? “Sabreden derviş, muradına ermiş”. Ülkemize “İlk ve tek dünya şampiyonu’’ yetiştirmiş bu sporumuzu inşallah birileri bir gün hatırlar.
